کد مطلب:48658 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

لطفاً تفسير كُلُّ نَفْسٍ ذَآغقَةُ الْمَوْت را بيان نموده، بفرماييد برداشت آيت اللّه حسن زاده آملي درمورد اين آيه، چيست؟

در چند جاي قرآن اين عبارت تكرار شده است، از جمله در آية 35 سورة انبيا ميخوانيم: وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِّن قَبْلِكَ الْخُلْد...كُلُّ نَفْسٍ ذَآغقَةُ الْمَوْتِ وَ نَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَ الْخَيْرِ فِتْنَةً وَ إِلَيْنَا تُرْجَعُونَ ; پيش از تو براي هيچ انساني، جاودانگي قرار نداديم، هر انساني طعم مرگ را ميچشد و شما را با بديها و خوبيها آزمايش ميكنيم. و سرانجام به سوي ما بازگردانده ميشويد. نفس در لغت به معناي ذات شيء و هم چنين به معناي روح آمده(مفردات راغب.)، ولي در قرآن در معناي متعدّدي آمده و در معناي انسان به طور گسترده به كار رفته است، به گونهاي كه اگر به تنهايي و بدون اضافه به چيزي، به كار رود، انسان از آن فهميده ميشود، مانند آية شريف مَن قَتَلَ نَفْسَا... اين آيه ميفرمايد: نه تنها پيامبر كه همة انسانها ميميرند; (البته منافاتي ندارد كه موجودات ديگر نظير جن نيز ميميرند)

انسان كه از بدن و روح تشكيل يافته است ميميرد و مرگ هم يعني از دست دادن زندگي و آثار زندگي از قبيل شعور و اراده و... و اگر نفس، تعلّق تدبيري خود را از بدن قطع كرد، مرگ تحقّق يافته است.

پايان آيه شريف، علّت حتمي بودن مرگ را نيز بيان ميفرمايد كه چرا همه انسانها ميميرند؟

زندگي هر انساني، به علّت آزمايش است و امتحان يك مقدّمه است و روشن است كه مقدّمه هميشه نيست و هر گاه به اصل و نتيجه برسيم، مقدّمه از بين ميرود; از اين رو، هر انسان زندهاي مرگ حتمي در پي دارد كه پس از آن به خداي متعال بر ميگردد.(تفسير الميزان، علامه طباطبايي;، ج 14، ص 286، جامعه مدرسين قم.)

دربارة نظر آيت اللّه حسن زاده آملي، نكتهاي جدا از اين، به نظر نرسيد.